Szkaplerz św. Michała Archanioła jest zewnętrznym znakiem powierzenia się św. Michałowi Archaniołowi i przynależności do Rodziny Michalickiej. Celem jego noszenia jest odnowienie czci św. Michała Archanioła. Osoby, które przyjęły szkaplerz mają udział w dobrach duchowych Zgromadzenia św. Michała Archanioła.

Pierwszy szkaplerz św. Michała Archanioła powstał w XIX w. przy kościele św. Eustachego w Rzymie i przynależał do powołanego w tym czasie Bractwa św. Michała Archanioła. Nie miał on formy prostokąta, jak większość szkaplerzy, ale tworzył mały puklerz. Jeden płatek szkaplerza był koloru granatowego, a drugi czarnego. Podobnie i tasiemka, na której był umieszczony. Na obu materiałowych płatkach szkaplerza znajdował się wizerunek św. Michała Archanioła, zabijającego smoka oraz napis „Quis ut Deus”.

Dziś szkaplerz św. Michała Archanioła to dwa płatki w kształcie tarczy (puklerza), wykonane z sukna wełnianego. Sukno ma podwójną kolorystykę: czarną i granatową. Na czarnym kawałku materiału znajduje się wizerunek św. Michała Archanioła z sanktuarium na Górze Gargano (Monte Sant’ Angelo), na granatowym – wizerunek Matki Bożej z sanktuarium w Miejscu Piastowym. W podobnej, czarno-granatowej kolorystyce są sznurki, na których przymocowano płatki sukienne.

Tak, pierwszy szkaplerz św. Michała Archanioła został zatwierdzony przez papieża Leona XIII w dziewiętnastym stuleciu. Dzisiejszy szkaplerz św. Michała Archanioła dekretem z dnia 1 marca 2013 roku zatwierdził Przełożony Generalny Zgromadzenia św. Michała Archanioła ks. Kazimierz Radzik. Papież Benedykt XVI w „Liście do Michalitów” napisał, że motywy przyjęcia szkaplerza w zewnętrznej formie mają przypominać noszącemu, że doświadcza skutecznej pomocy potężnego Obrońcy, odkrywając w sobie majestat, dobroć i miłość Boga oraz, że nie ma większej wartości, ani innego równie wielkiego dobra poza Bogiem – Stwórcą i Panem wszystkiego co żyje.

Część spadająca na plecy oznacza postawę poddania się woli Bożej w znoszeniu trudów, doświadczeń i swojego. Przednia zaś część szkaplerza spadająca na piersi ma przypominać, że serce człowieka powinno bić miłością do Boga i bliźnich, że ma on odrywać się od przywiązań doczesnych i za przyczyną św. Michała Archanioła zabiegać o dobra wieczne.

Noszenie szkaplerza powinno przypominać nam o naszych obowiązkach chrześcijańskich jako warunku pewności, że św. Michał Archanioł będzie się wstawiał za nami. Szkaplerz wyraża wiarę chrześcijanina w spotkanie z Bogiem w życiu wiecznym dzięki wstawiennictwu i opiece św. Michała Archanioła.

1. Szkaplerz jest znakiem wybrania św. Michała Archanioła na szczególnego obrońcę w walce z pokusami i grzechem.
2. Szkaplerz jest mundurem wojska anielskiego. Podobnie jak żołnierza, policjanta czy kapłana można poznać po stroju, tak i należącego do Bractwa Szkaplerznego można poznać po tym znaku.
3. Szkaplerz jest strojem, a zadaniem stroju jest ochrona ciała. Szkaplerz pełni tę samą rolę w życiu duchowym: strzeże od wszystkiego, co mogłoby być przeszkodą na drodze do zbawienia tzn. od grzechu, szatana i piekła.
4. Noszenie szkaplerza jest źródłem łask ułatwiających nam ponoszenie ofiar i wyrzeczeń, których wymagają walka z grzechem i naśladowanie Chrystusa.

Celem przyjęcia szkaplerza jest oddawanie czci św. Michałowi Archaniołowi, aby za jego szczególną pomocą uzyskać:
1. wolność, obronę i rozwój Kościoła świętego;
2. łaskę dobrej spowiedzi dla siebie i innych, siłę w walce z nałogami i wadami, obronę przed herezjami, błędami i fałszywymi naukami, ustanie przekleństw, bluźnierstw i zgorszeń oraz nawrócenie wszystkich grzeszników;
3. ducha łagodności i pokory serca oraz wzrost wiary, nadziei i miłości;
4. utwierdzenie Królestwa Bożego w świecie przez potężne orędownictwo Matki Bożej Królowej Aniołów i świętych Aniołów;
5. wybawienie dusz z czyśćca przez modlitwę i uzyskiwanie odpustów;
6. łaskę dobrej i świątobliwej śmierci.

Osoby noszące szkaplerz i przynależące do Bractwa Szkaplerza św. Michała Archanioła, mają udział w dobrach duchowych całego Zgromadzenia św. Michała Archanioła.

Są trzy warunki przyjęcia szkaplerza:
1. przyjąć szkaplerz z rąk upoważnionego kapłana lub diakona;
2. nosić go ciągle na sobie;
3. odmawiać codziennie egzorcyzm prosty papieża Leona XIII.

Szkaplerz można nabyć w czasie Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła w wyznaczonych miejscach w Polsce oraz w Sekretariacie Peregrynacji, pisząc na adres: Sekretariat Peregrynacji, al. Piłsudskiego 248/252, 05-261 Marki, lub dzwoniąc na numer tel. 513-288-993.

Tak, szkaplerz należy przyjąć osobiście. Domaga się tego powaga samego znaku jak również pragnienie nawiązania osobistej więzi ze św. Michałem Archaniołem.

Szkaplerz można przyjąć w dowolnym, wybranym przez siebie dniu. Szczególnej jednak wymowy nabiera jego przyjęcie w czasie Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła w Polsce lub w czasie Uroczystości św. Michała Archanioła (29 września). Wówczas znak szkaplerza staje się jeszcze bardziej wymowny.

Przygotowanie powinno wyrazić się odbyciem sakramentalnej spowiedzi, aby w czasie przyjmowania szkaplerza znajdować się w stanie łaski uświęcającej. Umożliwi to działanie łaski Bożej tego, który powierza się opiece św. Michała Archanioła.

Jeżeli spowiedź jest możliwa i nie ma żadnej przeszkody, by ją odbyć, powinna poprzedzić przyjęcie szkaplerza.

Nie ma przeszkód, aby szkaplerz przyjmowały małe dzieci. Zaleca się jednak, aby były już w takim wieku, by mogły zrozumieć podstawowe prawdy wiary (najlepiej po Pierwszej Komunii świętej)

Osoby noszące szkaplerz, pielęgnując duchową łączność ze Zgromadzeniem św. Michała Archanioła, w szczególny sposób obchodzą uroczystości i święta:
1. Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała (29 września);
2. bł. Bronisława Markiewicza, Założyciela Zgromadzenia (30 stycznia);
3. Świętych Aniołów Stróżów (2 października);
4. Objawienie św. Michała Archanioła na Górze Gargano (8 maja).

Przyjęcie szkaplerza włącza nas do Rodziny Michalickiej. Jest to łaska dodatkowa dla praktykujących to nabożeństwo. Dzięki niej mają udział we wszystkich dobrach duchowych zgromadzenia, to znaczy w odpustach, zasługach jego świętych i błogosławionych, Mszach świętych, modlitwach, umartwieniach, postach, itp.

Istnieją sytuacje, w których spowiedź nie jest możliwa: np. związek niesakramentalny, którego stanu nie da się obecnie uregulować z powodu istniejącej przeszkody kanonicznej. W takich okolicznościach można przyjąć szkaplerz wyrażając pragnienie, by św. Michał Archanioła w tym znaku pomógł wytrwać w dobrym i – gdy ustanie przeszkoda – uregulować życie sakramentalne.

Forma noszonego szkaplerza jest osobistym wyborem konkretnego człowieka. Natomiast uczestnictwo w łaskach z nim związanych wymaga przyjęcia według zatwierdzonego obrzędu. Oczywiście każdy może sobie założyć medalik szkaplerzny na szyję i z pewnością św. Michał Archanioł będzie mu w życiu towarzyszył. Jednak uczestnictwo w łaskich związanych ze szkaplerzem wymaga pełnej formy przyjęcia tego znaku. Ryt nałożenia szkaplerza został zaczerpnięty z sanktuarium św. Michała Archanioła na Górze Gargano, gdzie celebruje się go jako formę sakramentaliów.

Tekst obrzędu można pobrać na stronie. Znajduje się on również w Modlitewniku Anielskim, który można zamówić w Sekretariacie Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła z Gargano, pisząc na adres: Sekretariat Peregrynacji, al. Piłsudskiego 248/252, 05-261 Marki, lub dzwoniąc na numer tel. 513-288-993.

Przyjęcie szkaplerza może mieć miejsce tylko raz. Pierwszy szkaplerz musi być wykonany z sukna. Potem może zostać zastąpiony medalikiem szkaplerznym. Po zniszczeniu pierwszego szkaplerza można nabyć kolejny i nałożyć go sobie samemu. Podobnie czyni się w przypadku zaprzestania noszenia o ile jego przyczyną nie była wzgarda (wtedy należałoby przyjąć szkaplerz ponownie).

Tak, należy to uczynić według zatwierdzonego rytu.

Szkaplerz może poświęcić każdy kapłan zakonny lub diecezjalny. Obrzędu poświęcenia może dokonać również diakon.

Do szkaplerza może ważnie przyjąć każdy kapłan zakonny lub diecezjalny oraz diakon, posługując się obrzędem zatwierdzonym przez Przełożonego Generalnego Zgromadzenia św. Michała Archanioła.

Nie, zaprzestanie noszenia raz przyjętego szkaplerza nie jest grzechem, ale ten, kto przestaje go nosić, przestaje korzystać z obiecanych łask. Jeśli ktoś przez dłuższy czas, nawet kilka lat, szkaplerza nie nosił, drugie przyjęcie nie jest potrzebne.

Zużyty szkaplerz można samemu zastąpić innym, jako że błogosławieństwo i przyjęcie są przywiązane do osoby noszącej na całe życie.

Szkaplerz najlepiej nosić na szyi. Najczęściej wierni skrywają go dyskretnie pod ubiorem. Nie czyni zadość obowiązkom nabożeństwa ten, kto przyjąwszy szkaplerz wiesza go np. w mieszkaniu na ścianie. Wielkość łask wypraszanych za przyczyną św. Michała Archanioła domaga się od nas noszenia szkaplerza w sposób godny.

Jeśli osoba nosiła szkaplerz sukienny, który uległ zniszczeniu i chce założyć nowy, stary szkaplerz najlepiej spalić. Nie powinno się go wyrzucać do śmieci ze względu na szacunek do znaku szkaplerza.

Tak, medalik szkaplerzny z dniem 1 marca 2013 roku został zatwierdzony przez Przełożonego Generalnego Zgromadzenia św. Michała Archanioła jako forma zamienna szkaplerza płóciennego. Wierni noszący medalik uczestniczą we wszystkich przywilejach duchowych wynikających z noszenia szkaplerza sukiennego. Jednak przyjęcie do szkaplerza dokonuje się poprzez nałożenie przez kapłana lub diakona szkaplerza sukiennego. Później samemu można go zmienić na szkaplerz w medalika, poświęcając go wcześniej.

Jest to srebrny medalik w formie puklerza, co nawiązuje do szkaplerza sukiennego. Na jednej stronie umieszczono postać św. Michała Archanioła z włoskiego sanktuarium na Górze Gargano oraz napis: „Św. Michale wspomagaj nas w walce”, a na drugiej stornie przedstawiono herb Zgromadzenia św. Michała Archanioła z napisem w otoku: „Któż jak Bóg” i „Powściągliwość i Praca”.

Raz dokonanego obrzędu przyjęcia szkaplerza z rąk kapłana nie trzeba powtarzać. Istnieje natomiast piękny zwyczaj ponawiania swego oddania się św. Michałowi Archaniołowi każdego roku w Uroczystość św. Michała Archanioła (29 września) i w rocznicę przyjęcia szkaplerza. Zwyczaj ten nie ma określonej formy. Najczęściej wyraża go nawiedzenie kościoła i ponowienie w sercu aktu zawierzenia św. Michałowi Archaniołowi.

Księga Szkaplerza św. Michała Archanioła to dokument zawierający wykaz osób, które przyjęły szkaplerz.

Wszyscy przyjmujący szkaplerz zachęcani są do pozostawienia w niej swych podstawowych danych: imię i nazwisko, wiek, miejsce zamieszkania. Wpis do księgi szkaplerznej nie jest jednak warunkiem przyjęcia szkaplerza i jeśli ktoś nie chce, nie musi takiego wpisu dokonywać.

Do Księgi Szkaplerznej można się wpisać, oddając wypełnioną deklarację, którą otrzymujemy w czasie nabywania szkaplerza. Jeśli jest jednak sytuacja, kiedy osoba przyjmuje szkaplerz np. kapłana diecezjalnego lub z rąk kapłana zakonnego spoza Zgromadzenia św. Michała Archanioła, a chce do takiej księgi być wpisana, wystarczy, że prześle informację o fakcie przyjęcia szkaplerza na adres: Sekretariat Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła z Gargano, al. Piłsudskiego 248/252, 05-261 Marki. Informacja powinny obejmować dane:
a) imię i nazwisko,
b) adres zamieszkania,
c) miejsce i datę przyjęcia szkaplerza,
d) wiek osoby przyjmującej szkaplerz.

Osoba świecka nie może ważnie przyjąć innej osoby do szkaplerza. Taka osoba może nałożyć szkaplerz osobie starszej lub chorej, jednak nie jest to oficjalne przyjęcie do szkaplerza. Gdy ustanie przeszkoda choroby, osoba powinna udać się do kapłana z prośbą o nałożenie szkaplerza. Jeśli z powodu starości nie może tego uczynić, trzeba poprosić kapłana do domu, aby takiego nałożenia dokonał.

Głównym ośrodkiem szerzenia kultu św. Michała Archanioła w Polsce znajduje się w Markach k. Warszawy. Szerszych informacji osobom zainteresowanym udzieli, a także wyśle szkaplerz bądź medalik: Sekretariat Peregrynacji Figury św. Michała Archanioła z Gargano, al. Piłsudskiego 248/252, 05-261 Marki.

Osoba, która zmienia stary szkaplerz na nowy czyni to sama. Nie potrzeba prosić o to kapłana. W sytuacji, gdy szkaplerz został odrzucony z pogardy, ponowne nałożenie go, po odbyciu spowiedzi, powinno dokonać się rękami kapłana lub diakona.