Oszlifowany kamień – centralna uroczystość inauguracji Jubileuszu

Niemal całą noc, z soboty na niedzielę, padał deszcz. Mokry był także poranek, gdzieś do godziny 9.00. Później niebo, choć zaciągnięte chmurami, już nie straszyło deszczem. To także uznaliśmy za mały cud tego dnia.

Wspólną modlitwę rozpoczęliśmy w sanktuarium o 10.30 odśpiewaniem Godzinek ku czci św. Michała Archanioła. Następnie konferencję o aniołach wygłosił ks. Piotr Prusakiewicz, moderator Rycerstwa św. Michała Archanioła i naczelny redaktor dwumiesięcznika „Któż jak Bóg”. We właściwy sobie sposób przekazu, językiem pełnym skojarzeń i obrazów, przybliżał licznie zebranym w świątyni wiernym tajemniczy świat duchów niebieskich i wielkość św. Michała Archanioła. – Aniołowie mają wiele cech podobnych, ale są też odrębni, unikalni, jedyni, niepowtarzalni, tak jak nasze odciski palców. Idąc dalej można powiedzieć, że aniołowie mają swoistego rodzaju specjalizacje. I św. Michał jest specjalistą od walki duchowej, ale także od uzdrowienia. W początkach chrześcijaństwa był bardzo znany jako ten, który niósł uzdrowienie. To jest wielki anioł! Wielki nie w sensie wzrostu, objętości bicepsów, muskułów – on nie korzystał z siłowni. Jest wielki pod względem ducha, będąc jednym z siedmiu stojących przed Bogiem – mówił ks. Piotr.

W południe rozpoczęło się Nabożeństwo Uwielbienia, które prowadził rektor sanktuarium ks. Jan Seremak. Rozważaniom towarzyszył śpiew koronki do dziewięciu chórów anielskich w wykonaniu orkiestry i chóru z michalickiej parafii w Warszawie-Bemowie. W krużgankach ołtarza fatimskiego zostały umieszczone kaplice dedykowane poszczególnym chórom i gromadka dzieci, ubranych w stroje anielskie, pod bacznym okiem sióstr michalitek wędrowała procesyjnie od kapliczki do kapliczki.  

Tuż przed rozpoczęciem Mszy świętej wikariusz generalny ks. Rafał Kamiński odczytał List Ojca świętego Franciszka skierowany do michalitów z racji jubileuszu 100-lecia zatwierdzenia Zgromadzenia. – Wasz charyzmat, aktualny jak nigdy, charakteryzuje się troską w stosunku do dzieci ubogich, osieroconych i opuszczonych, przez nikogo nie chcianych i często uważanych za margines społeczeństwa. Wyrażając radość z tego wszystkiego czego dokonaliście w tych dziesięcioleciach dla dobra dzieci opuszczonych, zachęcam was abyście z odnowionym entuzjazmem, poprzez szkoły, oratoria, domy rodzinne, internaty i inne dzieła opiekuńcze i formacyjne, nadal kontynuowali zaangażowanie wychowawcze dla tych, których często nikt nie chce przyjąć i bronić – napisał papież.  Na koniec zawierzył Zgromadzenie opiece Maryi i św. Michała Archanioła oraz udzielił swojego błogosławieństwa, „obejmując nim chętnie również tych, których spotykacie podczas waszego codziennego apostolstwa”.

O 13.00 z drzwi sanktuarium wyłoniła się liturgiczna procesja poprzedzona blisko 40-osobową grupą młodzieży z Michalickiego Zespołu Szkół Ponadpodstawowych i pięcioma pocztami sztandarowymi. Za krzyżem procesyjnym i liturgiczną służbą ołtarza podążało 71 kapłanów, niesiona przez miejsteckich strażaków Figura św. Michała Archanioła, a za nią duchowi pasterze przybyli na uroczystość: z Gniezna Prymas Polski abp Wojciech Polak i emerytowany Prymas abp Józef Kowalczyk, z Watykanu abp Edward Nowak [przebywający akurat na urlopie], z Przemyśla abp Adam Szal, bp Stanisław Jamrozek i bp Krzysztof Chudzio oraz zamykający procesję, główny celebrans, nuncjusz apostolski w Polsce abp Salvatore Pennaccio. Chór z towarzyszeniem orkiestry wykonywał pieśń do św. Michała Archanioła „Książę niebieski”.

Po dojściu do ołtarza, okadzeniu i rozpoczęciu liturgii zebranych powitał przełożony generalny michalitów ks. Dariusz Wilk. – Świadomi wyjątkowego wyboru i obdarowania przez Opatrzność, Bogu oddając należną cześć, chwałę i uwielbienie, z głębi naszych serc śpiewamy Jubileuszowe Te Deum. Z dziecięcą ufnością, w dłonie Najlepszego Ojca, składamy naszą teraźniejszość i przyszłość – mówił wyraźnie wzruszony Generał michalitów.

Pierwsze lekcję w Liturgii Słowa odczytał kl. Rafał Rębisz, psalm wykonał solista z chóru, drugą lekcję – s. Agnieszka Zych, michalitka, a fragment Mateuszowej Ewangelii pięknie zaśpiewał nasz diakon Rafał Chorobik. Homilię w całości po polsku wygłosił główny celebrans. Najpierw zaznaczył, że „pierwszy raz nawiedzam to miejsce i tym bardziej cieszę się, że mogę włączyć się w rozpoczęcie świętowania stulecia Zgromadzenia św. Michała Archanioła”. W imieniu Kościoła podziękował michalitom, że od 99 lat realizują duchowy testament swego Założyciela, prowadząc „to dzieło Boże”. Złożył życzenia Zgromadzeniu, odwołując się do słów z Listu papieża Franciszka: „Niech jaśnieje na różnych obszarach waszej posługi w Kościele wierna przynależność do Chrystusa i do Jego Ewangelii. Najświętsza Maryja Panna i Archanioł Michał niech strzegą waszego Zgromadzenia, aby mogło ono zrealizować każdy zamiar niesienia dobra”.

Po udzieleniu Komunii świętej chór zaintonował uroczyste Te Deum. Msza święta transmitowana była na żywo przez Telewizję Polonia, która zarezerwowała na celebrację 80 minut. Nieubłaganie dochodziła godzina 14.20, dlatego zaraz po modlitwie Post Communio ks. Nuncjusz udzielił wszystkim błogosławieństwa i odmówiliśmy modlitwę Leona XIII do św. Michała Archanioła.

Dalej przebieg spotkania przy ołtarzu fatimskim relacjonowany był już tylko przez Radio i TV Fara. Ojciec Generał odczytał List od premiera polskiego rządu, w którym pan Mateusz Morawiecki wyraził uznanie i szacunek dla codziennej pracy michalitów, zarówno w Polsce jak i poza jej granicami. Następnie głos zabrał Prymas Polski abp Wojciech Polak, metropolita gnieźnieński, gdzie od kilku lat duszpasterzują michalici. – Jako jeden z przedstawicieli biskupów tych diecezji, w których swą posługę podejmują michalici, pragnę z całego serca podziękować za waszą obecność. Wspomniana mapa realizacji ewangelicznej misji w duchu ojca Bronisława, jak wiemy, sięga dziś daleko poza Polskę i rozszerza się dosłownie na cały świat. Niemniej warto chyba zwrócić uwagę, że tak naprawdę nie chodzi przecież tylko o jej geograficzny zasięg. Duży ważniejszy jest bowiem ten duchowy szlak zrodzony w sercu Założyciela i potwierdzony jego kanonicznym zatwierdzeniem przez metropolitę krakowskiego księcia Adama kardynała Sapiehę. To on bowiem biegnie przez umysły i serca rzesz wychowanków michalickich szkół i domów dziecka, oratoriów i zakładów wychowawczych. Przechodzi pośród ludzi młodych i ich rodzin oraz tak licznych parafialnych wspólnot, w których michalici głoszą Dobrą Nowinę o zbawieniu. Przenika wasze zaangażowanie w różnych dziełach Kościoła, także tych tak cenionych z działalnością wydawniczą i multimedialną – mówił ks. Prymas.

Po nim przemówił metropolita przemyski abp Adam Szal, posługując się piękną metaforą szlifowanego kamienia: – Dobrze wiemy, że kamienie szlachetne, które budzą nieraz zachwyt, pochodzą z różnych miejsc i są najczęściej poddawane szlifowaniu. Tak dzieje się z diamentami i innymi kamieniami. Mówię o tym patrząc na piękny, stuletni okres istnienia Zgromadzenia księży michalitów. Był to okres bardzo długi, w którym nie brakowało wspomnianego szlifowania. Od samego początku, poprzez różne wydarzenia – wojenne i powojenne, Zgromadzenie było szlifowane i doszło do momentu, który przeżywamy teraz, kiedy to Zgromadzenie istnieje w kilkunastu krajach na świecie, jednocześnie pracując i rozwijając się w różnych parafiach archidiecezji przemyskiej. Gratulując jubileuszu, metropolita przemyski wyraził wdzięczność, że od samego początku, od Miejsca Piastowego, Zgromadzenie wpisane jest w życie i historię tutejszej archidiecezji. Zwrócił też uwagę, że jego poprzednik śp. abp Ignacy Tokarczuk, upatrzył sobie michalitów i powierzał im sanktuaria maryjne: Jasień, Prałkowce, Tuligłowy. – Myślę, że jest to pewna wskazówka, która pojawiła się w historii Zgromadzenia – dodał abp Adam Szal.

O pierwszym Te Deum, które zabrzmiało z ust heroicznie wiernych pierwszych michalitów w 1921 roku, mówiła w swoim wystąpieniu przełożona generalna sióstr michalitek m. Julia Szteliga. – Obecnie, maleńkie ewangeliczne ziarna zasiane niegdyś w Miejscu Piastowym pod sztandarem św. Michała Archanioła, wzrastają i owocują na niemal wszystkich kontynentach świata, głosząc „Któż jak Bóg!”. Wspólne korzenie i historia połączyły nasze Zgromadzenia we współpracy, w prowadzonych dziełach i misji Kościoła. W słowach Matki Generalnej pojawiło się wiele wdzięczności za wspólnie budowane dobro, a także zapewnienie o modlitwie, byśmy wzrastali w świętości i mądrym odczytywaniu na nowo charyzmatu.

Gratulacje, poparte wyrazami uznania i szacunku, skierował do Zgromadzenia o. Janusz Sok, redemptorysta, przewodniczący Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich. – Te sto lat, o czym sami najlepiej wiecie, to nie był wygodny spacer w niedzielne popołudnie, ale to było wojowanie, mozolenie się z różnego rodzaju trudnościami. Życzenia… na najbliższe lata, zapewne niełatwe: któż jak nie michalici są potrzebni?! Powtarzając codziennie wiele razy to zawołanie: „Któż jak Bóg!”, zrośliście się z nim. Bo któż jak nie Bóg jest najlepszym lekarstwem na nowe czasy. Liczymy na was.

Na zakończenie słowa podziękowania skierował do wszystkich Ojciec Generał ks. Dariusz Wilk. Arcybiskupi i biskupi zostali obdarowani drewnianymi, małymi kopiami figury Matki Bożej Królowej Korony Polskiej, która znajduje się w prezbiterium sanktuarium.

Po wszystkich przemówieniach nuncjusz apostolski odmówił modlitwę poświęcenia nowych, w brązie wykonanych stacji Jubileuszowej Drogi Krzyżowej, które zostały umieszczone w istniejących kaplicach w Ogrodach Michalickich. Wracając do kościoła celebrans zatrzymał się przy dużym krzyżu, pokropił symbolicznie stacje wodą święconą i dokonał ich okadzenia. Nowe stacje zostały zaprojektowane przez artystę Macieja Pęcaka, a wykonane w pracowni odlewniczej Piotra Piszczkiewicza.

Ostatnim liturgicznym akcentem uroczystości było poświęcenie nowej kaplicy ku czci św. Michała Archanioła. Tu została umieszczona wykonana w drewnie i polichromowana figura Księcia Niebieskiego, która przez kilka miesięcy przebywała w Grocie Objawień w Monte Sant’Angelo. Piękne freski chórów anielskich, Matki Bożej Królowej Aniołów, gwiezdnego firmamentu są dziełem dwóch profesorów z Akademii Lwowskiej.

Wspólne zdjęcie na schodach prowadzących do sanktuarium oraz jubileuszowy obiad były zwieńczeniem świętowania rozpoczęcia obchodów 100-lecia zatwierdzenia Zgromadzenia. Wzięło w nich udział kilkaset osób, w tym blisko sto, które przyjechały w zorganizowanych grupach z naszych parafii z terenu Polski.

Opisałem ten dzień tak drobiazgowo głównie z myślą o potomnych, pamiętając jak sam z zaciekawieniem czytałem kronikarskie zapisy wydarzenia z 1972 roku, gdy Zgromadzenie było w połowie obecnej drogi. Za wszystko – Te Deum laudamus!

Tekst: Krzysztof Poświata CSMA
Zdjęcia: Wojciech Kaczkowski, Radio Fara